Gülümserken Acıya Yenildim!

Hayatımın Hiç Bir Karesinde Sevgi Olmadı...
Sevgi Zannettim Yalanları...
Umut Zannettim Karanlıkları...
Gülümserken Acıya Yenildim!
Bir Şeyleri Değiştirme Çabasındaydım...
İsteğim Yazgının Kara Yazılarını Biraz Renklendirmekti...
Olmadı!
Eskiden Kendime Sözüm Geçerdi...
Şimdi Kimseye Anlatamadığım Gibi, Kendime de Geçmez Oldu!
Sonsuzluğa Giden Yolda, Hüzün Hiç Bırakmadı Beni...
Alıştım Diyorum Hayatın Acımasızlığına, Sahteliğine...
Ama İçimdeki Ses "Niye Canın Yanıyor Peki" Diyor!?
Alışınca Uyuşmaz mı İnsan?
Her Şeyi Hiç Saymaz mı?
Alışmak Kolay mı?
Vurdumduymaz Olmak Kolay mı?
Sorular Beynimi Kemirip Niye Duruyor?
Nasıl Alışmak Bu Böyle!?
Alıştım Desem de Acılarıma Her  Seferinde Yine Bir Acemilik...
Yine Bir Tökezleme...
Hayal Kırıklıkları Nereye Dönsem Yüreğime Batıyor...
Unutulmaz, Kapanmaz Yaralar Açıyor...
Acısı Bir Yumru Misali İçime Oturuyor...
Gözyaşlarım Şahidim...
Kalemlerimim Hakimimim Oluyor...
Kimi Zaman Kırıyorum O Kalemi...
Kimi Zaman Eski Bir Dost Gibi Saklıyorum...
Ne Gidebildim Nede Kalabildim...
Gidenlerle Kalanların Arasında Tükendim..
Bende Gitmeyi, Uzaklaşmayı O Kadar Çok İsterim ki...
Ama Dedim Ya!
Ne Gidebildim Ne Kalabildim...
imkansiz sevdam