Derin Bir İnsanım Ben...
Herkes Anlayamaz...
Gülümsemelerim Kahkahalarım Çoktur Ama Bir O Kadarda Üzüntülerim,
Kederlerim, Hayal Kırıklıklarım da Çoktur.....
Hepsini Gülümsemelerimin Arasına Saklarım Kimse Bilmez Yorgunluğumu,
Suskunluğumu, Sessizliğimi, Kırılmışlığımı İçimde Yanan Yangını,
Vurup Giden Fırtınamı ve En Başta Hayallerimin İntiharını...
Dedim Ya; Derin Bir İnsanım Ben, Herkes Anlayamaz Beni...
Kimse Bana Aşık Olmasın Kelebeklerden Kıskanmasın Beni, Onlar Kadar Yaşayan, Yaşadıkça Ölen Biriyim...
Gökyüzü Ağlamaklı Çok Zamandır...
Çok Zamandır Keyifsiz Bulutlar Sanki Beni Anlatır Gibi...!Benim Hüznümü Paylaşır Gibi...Ellerim Tirtir Titriyor, Anlatmaya Halim Yok...!Avuçlarım Soğuk Parmak Uçlarım Hissiz...Mavisini Kaybetmiş Derinlikler Gibi Yüreğim....Geceler Üzgün... Uykular Haram... Sabahlar Yorgun... Neden Durgunsun? Sorusuna Cevap Aramaktan...Bunu Sormasınlar Diye Gülümsemekten Yoruldum Gerçekten...! Keşke Benim İçin Dursa Yaşam Bir Süreliğine... Kimse Aramasa...Sormasa...Merak Etmese... Önemsemese... Düşünmese...Duymasa Hiç Kimse Şair Gönlümü...Çok Yorgunum...Beynim, Vücudum, Kalbim, Ruhum Nefes Alamayacak Kadar Yorgun... Kendime Kalmak İstiyorum...Bir Ben Dinleyeyim Beni İstiyorum... Aramasın Sormasın Hiç Kimse...Çalmasın Telefonum... Hiç Bir Şey Duymak İstemiyorum...Tüm Ruhum Bu Duygularla Can Çekişirken Yeryüzünden Silinsem Hiç Olmamış Gibi...Sonra Tekrar Sevebilsem Kendimi... Kendimi Tekrar Tanıyabilsem...
Artık Tüm Avuntum, Upuzun Bir Yol Dediğim Bu Hayatta Gitgide Ağırlaşan Boynu Bükük Yalnızlıklarım ve Dinmeyen, Dindirilemeyen Gözyaşlarımın Ardındaki Saklı Canım...!
